“Ja was uczę nadczłowieka. Człowiek jest czemś, co pokonanem być powinno. Cóżeście uczynili, aby go pokonać?” rzecze Zaratustra Nietzschego.
Zgłębiając tajniki sufizmu co raz natrafiam na koncepcje lub wręcz całe fragmenty tekstu, które mogłyby wyjść spod pióra Nietzschego. Muhammad Ikbal (1877-1938), indyjski teolog muzułmański, mistyk, filozof, prawnik oraz poeta, wykształcony w Cambridge i Heidelbergu, twierdził ze niemiecki filozof swoje najważniejsze koncepcje zaczerpnął z islamskiego mistycyzmu. Ujął to słowami “Jego umysł nie wierzy, ale jego serce jest pełne wiary” znajdując wiele paraleli pomiędzy myślą Nietzschego, a nauczaniem Rumiego.
Ostatnio natrafiłem na fragment artykułu Omara Michaela Burke’a z 1962 r. pt. “Tunisian Caravan” gdzie opisuje on swój pobyt wśród tunezyjskich sufich.
Wypowiedź szejka przytoczona przez Burke’a mogłaby paść z ust Zaratustry – wędrownego nauczyciela – derwisza.
* Dhikr (też zikr lub zekr) – dosłownie tłumaczone jako “upamiętnianie”, wg Macieja Wieloboba to “praktyka medytacyjna, w której dana mantra łączona jest z ruchem tułowia i wykonywana dla urzeczywistnienia najwyższych 2 etapów w psychologii sufizmu”. Te dwa najwyższe etapy to wewnętrzna świadomości i najgłębsza wewnętrzna świadomości. Więcej o psychologii sufizmu możecie przeczytać na blogu Maćka, który jest ogromną skarbnicą wiedzy https://maciejwielobob.pl/2014/10/psychologia-sufizmu-medytacji/